“Hoeveel mensen weten dat een virus niet leeft? In de geneeskunde is dit al heel lang bekend, dat je geen antibiotica kunt geven voor een virus, omdat het geen levend organisme is. Iets dat niet leeft hoef je ook niet te doden. Een virus heeft geen celkern en ademt ook niet. Er zijn geen werkende functies. Virussen zijn gewoon geen levende organismen.
Wat zijn virussen dan wel? Het zijn deeltjes eiwit. Het zijn zepen en oplossingen. Je lichaam maakt virussen aan om weefsels op te lossen, die veel te giftig zijn. Deze weefsels zijn voor parasieten, schimmels en bacteriën veel te giftig om op te eten. Te giftig, zoals wanneer je chemo en stralingen hebt gehad.
Parasieten, schimmels en bacteriën proberen dat dode weefsel op te eten, maar dan gaan ze dood door vergiftiging. Waar gaat dan al dat besmettingsgedoe door virussen over? Dat is net zoiets als zeggen “wasmiddel is besmettelijk”. Want iedereen gebruikt het. Iedereen wast elke dag. Dus dan raak je ook meteen besmet.
Het is niet voor niets dat in bepaalde seizoenen verkoudheid en griep ontstaan. Er zijn 300.000 virussoorten. Elke soort pakt slechts een klein deeltje van een cel aan en demonteert het. Een virus lost ALLEEN een specifiek stukje weefsel in die cel op. Een
virus lost een specifiek stukje weefsel in een cel op, zonder dat het de integriteit van de hele cel beschadigt.
Dat meerdere mensen virussen krijgen wil niet zeggen dat daarmee ook het virus besmettelijk is. Nogmaals: virussen zijn niet besmettelijk. Als iedereen ’s zomers gaat zonnen en verbrandt, betekent dit ook niet dat de zon dus besmettelijk is. “
Zegt Aajonus Vonderplanitz tijdens een lezing in 2009.
systeembug.wordpress.com 